امام علی علیه السلام:
العاقل من غلب هواه و لم یبع آخرته بدنیاه
خردمند کسی است که بر هوس خود چیره گردد و آخرتش را به دنیا نفروشد
غررالحکم-ح1983
***
حدیث دوم:
امام صادق علیه السلام:
اعمل الیوم فی الدنیا بما ترجو به الفوز فی الآخرت
امروز در دنیا کاری انجام بده که بوسیلۀ آن به رستگاری در آخرت امید بری.
تحف العقول ص306
***
حدیث سوم:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
حب الدنیا و حب الله لایجتمعان فی قلب أبدا
دنیا دوستی و خدادوستی هرگز در یک قلب جمع نمی شوند
تنبیه الخواطرج2ص122
***
حدیث چهارم:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
ا عظم الناس هما المؤمن یهتم بأمر دنیاه و أمرآخرته
با همت ترین مردم مؤمنی است که هم به کار دنیایش و هم به کار آخرتش اهتمام دارد
کنزالعمال-ح702
***
حدیث پنجم:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
ا لدنیا مزرعه الآخره دنیا کشتزار آخرت است.
***
حدیث ششم:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
ا لدنیا سجن المؤمن و جنه الکافر
دنیا زندان مؤمن و بهشت کافر است.
بحارج74ص157
***
حدیث هفتم:
امام علی علیه السلام:
و إن الیوم عمل و لا حساب و غدا" حساب و لا عمل
امروز روزعمل است نه حساب و فردا روز حساب است نه عمل
نهج البلاغه-خ42
***
حدیث هشتم:
امام صادق علیه السلام:
پیامبر (ص) فاطمه را دید که لباس خشن بر تن دارد و به دست خویش (آسیاب می گرداند) و آرد می کند و در همان حال فرزند خود را شیر می دهد. اشک بر چشمان پیامبر آمد و فرمود: دخترم! تلخی دنیا را به عنوان مقدمۀ شیرینی آخرت تحمل کن. عرض کرد: ای رسول خدا! خدای را بر نعمتهایش ستایشگر و سپاسگذارم.
***
حدیث نهم:
امام صادق علیه السلام:
من سب مؤمنا" أو مؤمنه بما لیس فیهما بعثه الله فی طینت الخبال.
هرکس به زن یا مرد مؤمن دشنام بدهد و ایشان را به چیزی که در آنها نیست متهم کند، خداوند او را در طینت خبال محشور می کند.
مستدرک الوسائل-باب 138
***
حدیث دهم:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
من طعن فی مؤمن بشطر کلمه حرم الله علیه ریح الجنه
هرکس به شخص باایمانی حتی با کوچکترین کلمه طعنه بزند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می کند. مستدک الوسائل-ابواب احکام عشرات باب 139ح6
***
حدیث یازدهم:
امام محمد باقر علیه السلام:
ما من انسان یطع فی عین مؤمن الا مات بشر میته و کان قمنا أن لایرجع إلی خیر
هیچ انسانی در پیش روی مؤمنی با او طعنه نمی زند، مگر اینکه به بدترین مرگها می میرد و سزاوار است که هرگز چنین کسی بسوی خیر و خوبی و سعادت باز نگردد.
وسائل-ج8ص612
***
حدیث دوازدهم:
امام علی علیه السلام:
ایاک أن تکون علی الناس طاعنا"و لنفسک مداهنا" فتعظم علیک الحوبه و تحرم المثوبه
مبادا به مردم طعنه زنی و آنان را سرزنش کنی و خود را ستایش نمایی که درنتیجه گناهت بزرگ و لغزشهایت زیاد شده از ثواب و پاداش محروم شوی.
آثارالصادقین-ج11ص509
***
حدیث سیزدهم:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
من اشتذل مؤمنا" أو حقره لفقره و قله ذات یده شهره الله یوم القیمه ثم یفضحه
هرکس مؤمنی را برای فقر و تهیدستی اش حقیر و کوچک شمارد، خداوند در روز قیامت وی را انگشت نمای خلایق کرده رسوایش می کند.
بحار-ج72ص142
***
حدیث چهاردهم:
حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم:
من أذل عنده مؤمن و هو یقدر علی أن ینصره أذله الله یوم القیمه
هرگاه مؤمنی نزد شخصی مورد تحقیر و اهانت قرار بگیرد و آن شخص قادر به یاری او باشد و از آودفاع نکند، خداوند در روز قیامت او را نزد خلایق خوار و ذلیل و رسوا می کند.
بحار-ج72ص226
***
حدیث پانزدهم:
امام علی علیه السلام:
الدنیا خلقت لغیرها، و لم تخلق لنفسها
دنیا برای دنیا آفریده نشده، بلکه برای آخرت آفریده شده
***
حدیث شانزدهم:
امام علی علیه السلام:
منهومان لا یشبعان: طالب علم ، و طالب دنیا
دو گرسنه هستند که هرگز سیر نگردند:طالب علم و طالب دنیا
امام علی علیه السلام:
الا حر یدع هذه اللماظه لأهلها؟ إنه لیس لأنفسکم ثمن إلا الجنه، فلا تبیعوها إلا بها
آیا آزاده ای نیست که این ته ماندۀ بی ارزش را به اهلش واگذارد و خود را اسیر دنیا نکند؟ بهوش باشید که ارزش شما تنها بهشت است، پس خود را جز بدان نفروشید.
***
حدیث هفدهم:
امام علی علیه السلام:
اذکروا انقطاع اللذات، و بقاء التبعات همواره به یاد آرید که خوشیها تمام شدنی است و نکبتهای آن ماندنی
***
حدیث هجدهم:
امام علی علیه السلام:
إن أولیاءالله هم ألذین نظروا إلی باطن الدنیا إذا نظر الناس إلی ظاهرها، و اشتغلوا باجلها إذا اشتغل الناس بعاجلها، فأماتو منها ما خشوا أن یمیتهم، و ترکوا منها ما عملوا أنه سیترکهم. ورأوااستکثار غیرهم منها استقلالا، و درکهم لها فوتا. أعداء ما سالم الناس، و سلم ما عادی الناس. بهم علم الکتاب و به علموا، و بهم قام الکتاب و به قاموا. لایرون مرجوا فوق ما یرجون، و لا مخوفا فوق ما یخافون.
دوستان خدا باطن دنیا را نگرند آنگاه که مردم چشم به ظاهر آن دوخته اند، و آنان به کار آخرت پردازند در حالی که دیگران به زندگی زودگذر مشغولند. پس آنچه را که ترسند هلاکشان سازد از خود دور کنند، و آنچه از دنیا را که دانند واگذاردشان، واگذارند. افزون طلبی دیگران را از دنیا کم ارزش ببینند و دنیاطلبی آنان را خسارت. با آنچه که دنیاپرستان دوست دارند دشمن اند، و آنچه را که آنان دشمن دارند دوست دارند. به وسیلۀ آنان قرآن دانسته شود، و آنان نیز به قرآن شناخته شوند. بدانان کتاب الهی برپا شود، و آنان به کتاب حق استوار گردند. به چیزی جز لطف و احسان الهی امید ندارند، و از چیزی جز کیفر کردارشان نهراسند.
***
حدیث نوزدهم:
امام علی علیه السلام:
إن أعظم الحسرات یوم القیامه حسرت رجل کسب مالا فی غیر طاعه الله فورثه رجل فأنفقه فی طاعه الله سبحانه فدخل به الجنه و دخل الأول به النار
بزرگترین حسرت در روز قیامت، حسرت مردی است که ثروتی را از راه حرام به دست آورده، پس وارثان، آن را در راه طاعت الهی انفاق کنند که به بهشت وارد شوند ولی خود او به آتش رود.
***
حدیث بیستم:
امام علی علیه السلام:
إن أخسر الناس صفقه و أخیبهم سعیا رجل أخلق بدنه فی طلب اماله و لم تساعده المقادیر علی إرادته، فخرج من الدنیا بحسرته، و قدم علی الاخره بتبعته. زیانکارترین مردم از نظر داد و ستد، و ناامیدترین آنان در کوشش، مردی است که تنش را در جستجوی آرزوهایش فرسوده کند اما بخت یارش نگردد، پس با آن حسرت از دنیا رود و با سنگینی گناه به سرای باقی شتابد.
***
حدیث بیست و یکم:
امام علی علیه السلام:
الرزق رزقان: طالب و مطلوب. فمن طلب الدنیا طلبه الموت حتی یخرجه عنها، و من طلب الاخره طلبته الدنیا حتی یستوفی رزقه منها
روزی دو نوع است:
رزقی که جویندۀ صاحب خود است، و رزقی که جوینده در پی آن است. پس آنکه دنیا را جوید مرگ او را دنبال کند تا از دنیا بیرونش برد، و آنکه در پی آخرت باشد دنیا او را طلب کند تا روزیش را به تمام و کمال از آن برگیرد
***
حدیث بیست و دوم:
امام على عليهالسلام:
الدُّنيا ظِلُّ الغَمامِ ، وحُلُمُ المَنامِ
دنيا، سايه ابر است و خوابى كه خُفته مىبيند.
***
حدیث بیست و سوم:
امام على عليهالسلام:
لا يَغُرَّنَّكُم ما أصبَحَ فيهِ أهلُ الغُرورِ ، فَإِنَّما هُوَ ظِلٌّ مَمدودٌ إلى أجَلٍ مَعدودٍ .
زنهار، برخوردارى فريبخوردگان دنيا شما را نفريبد؛ زيرا كه در دنيا چون سايهاى است كه تا زمانى محدود ، پهن مىشود
***
حدیث بیست و سوم:
امام على عليهالسلام:
إنَّ الدُّنيا ظِلُّ الغَمامِ ، وحُلُمُ المَنامِ ، وَالفَرَحُ المَوصولُ بِالغَمِّ ، وَالعَسَلُ المَشوبُ بِالسَّمِّ ، سَلاّبَةُ النِّعَمِ ، أكّالَةُ الاُمَمِ ، جَلاّبَةُ النِّقَمِ
دنيا ، سايه ابر است، خوابى است كه خفته مىبيند، شادىِ پيوسته به غم و شهد آميخته به شرنگ است؛ رباينده نعمتها خورنده ملّتها و جلب كننده رنج و عذابهاست
***
حدیث بیست و چهارم:
امام على عليهالسلام:
ما مَثَلُ دُنياكُم عِندي إلاّ كَمَثَلِ غَيمٍ عَلا فَاستَعلى ، ثُمَّ استَغلَظَ فَاستَوى ، ثُمَّ تَمَزَّقَ فَانجَلى .
حكايت دنياى شما در نزد من نيست ، مگر به سان حكايت ابرى كه [به تدريج] بالا و بالاتر مىآيد و سِتَبر و پُر مىشود و سپس از هم مىپراكنَد و از بين مىرود.
***
حدیث بیست و پنجم:
امام على عليهالسلام:
ـ ـ يَصِفُ الدُّنيا ـ إنَّها عِندَ ذَوِي العُقولِ كَفَيءِ الظِّلِّ ؛ بَينا تَراهُ سابِغا حَتّى قَلَصَ ، وزائِدا حَتّى نَقَصَ .
در توصيف دنيا ـ دنيا در نظر خردمندان ، چون حركت سايه است كه هنوز پهن نشده ، جمع مىشود و هنوز زياد نشده ، كم مىشود.
***
حدیث بیست و ششم:
امام على عليهالسلام:
مَثَلُ الدُّنيا كَظِلِّكَ ، إن وَقَفتَ وَقَفَ ، وإن طَلَبتَهُ بَعُدَ حكايت دنيا،
به سان سايه توست كه اگر بِايستى ، مىايستد و اگر دنبالش كنى ، دور مىشود.
***
حدیث بیست و هفتم:
امام زين العابدين عليهالسلام :
إنَّ جَميعَ ما طَلَعَت عَلَيهِ الشَّمسُ في مَشارِقِ الأَرضِ ومَغارِبِها ـ بَحرِها وبَرِّها وسَهلِها وجَبَلِها ـ عِندَ وَلِيٍّ مِن أولِياءِ اللّهِ وأهلِ المَعرِفَةِ بِحَقِّ اللّهِ ، كَفَيءِ الظِّلالِ .
همه آنچه خورشيد بر آن طلوع كند ، در خاوران و باختران زمين ـ از درياها و خشكىهايش و دشتها و كوههايش ، در نزد هر يك از اولياى خدا و به نزد آنان كه خدا را به درستى مىشناسند، همانند جا به جا شدن سايههاست.
***
حدیث بیست و هشتم:
امام باقر عليهالسلام:
إنّ الدُّنيا عِندَ العُلَماء مِثلُ الظِّلِّ .
دنيا، در نظر عالمان، به سان سايه است.
***
حدیث بیست و نهم:
امام صادق عليهالسلام :
كانَ فيما وَعَظَ اللّهُ بِهِ عيسَى بنَ مَريَم عليهالسلام :
. . . يا عيسى ، لاتُشرِك بي شَيئا ، وكُن مِنّي عَلى حَذَرٍ ، ولا تَغتَرَّ بِالصِّحَّةِ ولاتُغَبِّط نَفسَكَ ؛ فَإِنَّ الدُّنيا كَفَيءٍ زائِلٍ ، وما أقبَلَ مِنها كَما أدبَرَ .
از جمله اندرزهاى خداوند به عيسى بن مريم عليهالسلام :
... اى عيسى! چيزى را شريك من مگردان، از من برحذر باش و به تندرستى غرّه مشو و خويشتن را خوشبخت مپندار ؛ زيرا دنيا همانند سايهاى ناپايدار است و آنچه از آن بيايد ، به مانند آن است كه رفته است
***
حدیث سی ام:
مصباح الشريعة ـ در سخنى كه به امام صادق عليهالسلام نسبت داده شده :
إنَّ الدُّنيا خَلَقَهَا اللّهُ تَعالى بِمَنزِلَةِ ظِلِّكَ ، إن طَلَبتَهُ أتعَبَكَ ولاتَلحَقُهُ أبَدا ، وإن تَرَكتَهُ يَتبَعُكَ وأنتَ مُستَريحٌ .
دنيا را خداوند متعال به سان سايه تو قرار داده است كه اگر در پِى آن بدَوى ، تو را خسته مىكند و هرگز بدان نمىرسى و اگر رهايش كنى ، او در پىِ تو مىآيد و تو آسوده باشى. .
***
حدیث سی و یکم:
امام على عليهالسلام:
ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ
إنَّمَا الدُّنيا كَظِلٍّ زائِلٍ أو كَضَيفٍ باتَ لَيلاً فَارتَحَل أو كَنَومٍ قَد يَراهُ نائِمٌ أو كَبَرقٍ لاحَ في اُفُقِ الأَمَل
دنيا ، چون سايه ناپايدار است/
يا چون ميهمانى كه شبىبيتوته كند و سپس برود . يا چون رؤيايى كه خفته مىبيند/
يا چون آذرخشى كه در افق آرزو بر مىجَهَد
***
حدیث سی و دوم:
تنبيه الخواطر : كانَ الحَسَنُ بنُ عَلِي عليهالسلام يَتَمَثَّلُ ويَقولُ :
يا أهلَ لَذّاتِ دُنيا لا بَقاءَ لَها إنَّ اغتِرارا بِظِلٍّ زائِلٍ حُمُقُ :
حسن بن على عليهماالسلام به اين بيت تمثّل مىجُست:
اى اهل لذّتهاى دنياى ناپايدار!/ فريفتگى به سايهاى گذرا ، حماقت است .
***
حدیث سی سوم:
عنه عليهالسلام ـ في الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
إنَّمَا الدُّنيا فَناءٌ لَيسَ لِلدُّنيا ثُبوتُ إنَّمَا الدُّنيا كَبَيتٍ نَسَجَتهُ العَنكَبوتُ ولَقَد يَكفيكَ مِنها أيُّهَا الطّالِبُ قوتُ وَلَعَمري عَن قَليلٍ كُلُّ مَن فيها يَموتُ
امام على عليهالسلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
جز اين نيست كه دنيا فانى است دنيا را پايندگى نيست . دنيا ، همانند خانهاى است كه عنكبوت آن را بتَنَد . تو را از دنيا بسنده كند اى دنياجوى، قُوتى . به جانم سوگند كه بهزودى هركه در آن است ، مىميرد .
***
حدیث سی چهارم:
امام على عليهالسلام ـ
در ديوان منسوب به ايشان ـ
تَحَرَّز مِنَ الدُّنيا فَإِنَّ فَناءَها مَحَلُّ فَناءٍ لا مَحَلُّ بَقاءِ فَصَفوَتُها مَمزوجَةٌ بِكُدورَةٍ وراحَتُها مَقرونَةٌ بِعَناءِ حَذَر از دنيا، كه دنياى فانى منزلگاه رفتن است ، نه جاى ماندن . زلالىاش آميخته با تيرگى است و آسودگىاش قرين رنج .
***
حدیث سی پنجم:
الإمام عليّ عليهالسلام ـ
فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
إنَّ الَّذينَ بَنَوا فَطالَ بِناؤُهُموَاستَمتَعوا بِالأَهلِ وَالأَولادِ جَرَتِ الرِّياحُ عَلى مَحَلِّ دِيارِهِم فَكَأَنَّهُم كانوا عَلى ميعادِ وأرَى النَّعيمَ وكُلَّ ما يُلهى بِهِ يَوما يَسيرُ إلى بِلىً ونَفادِ « كَمْ تَرَكُواْ مِن جَنَّـتٍ وَ عُيُونٍ * وَ زُرُوعٍ وَ مَقَامٍ كَرِيمٍ * وَ نَعْمَةٍ كَانُواْ فِيهَا فَـكِهِينَ * كَذَ لِكَ وَ أَوْرَثْنَـهَا قَوْمًا ءَاخَرِينَ » (الدخان : 25 ـ 28) إنّ هؤلاء القوم كانوا وارثين فأصبحوا موروثين ، وإنّ هؤلاء القوم استحلّوا الحُرم فحلّت بهم النقم ، فلا تستحلّوا الحرم فتحلّ بكم النقم (تاريخ بغداد : ج 1 ص 132)
امام على عليهالسلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
آنان كه بناهاى بلند بر ساختندو از زن و فرزندان ، برخوردار شدند . بادها بر خانههايشان همىوزيد انگار كه بر اين قرار ، وعده داشتند . ونعمتها و همهسرگرمىها را مىبينم كه روزى كهنه و نابود مىشوند . بادها بر خانههاى آنان وزيد انگار كه بر اين قرار ، وعده داشتند . و نعمتها و همه سرگرمىها را مىبينم كه روزى كهنه و نابود مىشوند على عليهالسلام فرمود: «چنين مگو ؛ بلكه چنان بگو كه خداوند فرموده است: «چه باغها و چشمهسارها كه بر جاى نهادند ، و كشتزارها و سراهاى نكو ، و نعمتى كه در آن خوش بودند. آرى، و ما آنها را به مردمانى ديگر ، ارث داديم» (دخان: آيه 25 ـ 28). مردمان اين ديار ، خود روزگارى وارث [ديگران] بودند و بعد ، ديگران وارث آنها شدند. اين مردم ، حرامها را حلال شمردند و از اين رو ، عذاب بر آنان فرود آمد . پس، مبادا شما حرامها را حلال كنيد ، كه بر شما نيز عذاب نازل مىشود (تاريخ بغداد : ج 1 ص 132). " hr
***
حدیث سی ششم:
تنبيه الخواط :
رُوِيَ أنَّ سُلَيمانَ بنَ داوودَ عليهالسلام مَرَّ في مَوكِبِهِ وَالطَّيرُ تُظِلُّهُ ، وَالجِنوَالإِنس عَن يَمينِهِ وعَن شِمالِهِ ـ قالَ : ـ فَمَرَّ بِعابِدٍ مِن عُبّادِ بَني إسرائيلَ ، فَقالَ : وَاللّهِ يَابنَ داوود ، لَقَد آتاكَ اللّهُ مُلكا عَظيما! قالَ : فَسَمِعَهُ سُلَيمان عليهالسلام فَقالَ : لَتَسبيحَةٌ في صَحيفَةِ مُؤمِنٍ خَيرٌ مِمّا اُعطِيَ ابنُ داوودَ ، وإنَّ ما اُعطِيَ ابنُ داوودَ يَذهَبُ وَالتَّسبيحَةُ تَبقى .
روايت شده است كه سليمان بن داوود عليهماالسلام با گروه همراه خود مىرفت ، در حالى كه پرندگان بر او سايه افكنده بودند و جنّيان و آدميان ، از راست و چپ او حركت مىكردند. بر عابدى از عابدان بنى اسرائيل گذشت . عابد گفت: اى پور داوود! به خدا سوگند كه خداوند ، سلطنت با عظمتى به تو عطا كرده است . سليمان عليهالسلام كه سخن او را شنيد، گفت: «يك ذكر سبحان اللّه" در كارنامه مؤمن ، بهتر از آن چيزى است كه به پورِ داوود داده شده است؛ زيرا آنچه به پور داوود داده شده ، مىرود و ذكر تسبيح مىمانَد
***
حدیث سی هفتم:
امام زين العابدين عليهالسلام:
العَجَبُ كُلُّ العَجَبِ لِمَن عَمِلَ لِدارِ الفَناءِ ، وتَرَكَ دارَ البَقاءِ .
شگفتا ، بس شگفتا از آن كه براى سراى نيستى مىكوشد و بر سراى ماندگارى چشم مىپوشد!
*** حدیث سی هشتم: امام على عليهالسلام سبابُ الدُّنيا مُنقَطِعَةٌ ، وعَواريها مُرتَجِعَةٌ . اسباب دنيا از هم گسيختنى است و عاريههاى آن ، بازگشتنى.
***
حدیث سی نهم:
امام على عليهالسلام :
أينَ الَّذينَ بَلَغوا مِنَ الدُّنيا أقاصِيَ الهِمَمِ؟!
كجايند آنان كه به دورترين خواستهاى دنيوى رسيدند؟!
***
حدیث چهلم:
امام على عليهالسلام:
أينَ الَّذينَ مَلَكوا مِنَ الدُّنيا أقاصِيَها ؟
كجايند آنان كه تا دوردستهاى زمين ، پادشاهى كردند؟!
وب ندای الرحیل
موضوعات مرتبط: جملات زیبا و جملات عارفانه ، سخنرانی های فوق العاده برای دانلود ، مطالب اخلاقی ، جملات فلسفی و عارفانه ، متن های وبلاگ
برچسبها: ۴۰ حدیث زیبا در مورد دنیا و آخرت , جملات و سخنان زیبا از ائمه اطهار , حدیثی زیبا از امام علی در مورد مرگ