مسلم ابن عقیل .... در کوفه است .... در بین گرگها گیر افتاده .... نه راه پس دارد و نه پیش .....
حتی نمی تواند صدای غمزده را به گوش مولایش برساند .... آنقدر در کوچه ها راه رفته که خستگی امانش را برده است ... تنهاست ... ولی شمشیرها با هم ... هزاران هزار ...آخر با چند حرامی بجنگد!! ..... یکی ... ده تا ... صدگرگ ... هزار !! مگر تمامی دارند ؟؟؟
خدایا ! مسلم چه کند! .. چگونه خبر را به گوش حسین ع برساند؟؟؟ ...
ولی در کشاکش درگیری ... شاید فکری از ذهن پاک او بگذرد ... آری ... گویا نامه رسان را پیدا کرده باشد ... تا حرفش را .. به ابا عبدالله ع .... نزدیکتر ... به دختر علی ع زینب کبری س.. نه نزدیکتر .. به رقیه ۳ ساله ... و هنوز نزدیکتر ... به علی اصغر ع ۶ ماهه ... برساند ..... که ...
کوفه میا حسین جا ... کوفه .. وفا ندارد .. که.. نامه های آنان با تو ولی .. شمشیرهای آنها بر حنجر کوچک .. ۶ ماه توست ..
"صبا بگو تو از من به شاه آل هاشم ..... بیا دمی پسز عم به قتله گاه مسلم ..."
آبی می آورند در دم آخر برای مسلم ابن عقیل ... تا لب تشنه از دنیا نرود ... ولی خون بین لبان مسلم و کاسه آب فاصله می اندازد ... گویا قسمت نیست آب را بنوشد !! ....
موضوعات مرتبط: جملات زیبا و جملات عارفانه ، جملات فلسفی و عارفانه ، کربلا مسلم ابن عقیل ، مناجاتهای عاشقانه
برچسب‌ها: جملات عارفانه , جملات عاشقانه , متن درباره مسلم ابن عقیل , با موضوع سفیر بااعبدالله مسلم در کوفه