اضطراب در کودکان ، درمان استرس کودکان ، روش فرستادن کودک به مهد کودک و دبستان

*** اضطراب جدایی به‌طور طبیعی بین سن ۶ ماهگی و ٣ سالگی رخ می‌دهد که اوج آن در سن ٢۴-١٢ ماهگی است و پس از ٢۴ ماهگی به‌تدریج کاهش می‌یابد. اضطراب کودک هنگام جدا شدن از والدین معمولاً از یک روز به روز دیگر متفاوت است، یک روز کودک هنگام جدا شدن از مادر مضطرب می‌شود، روز دیگر به مادر می‌چسبد و غمگین است و یک روز دیگر، قشقرق راه انداخته و در مقابل جدایی مقاومت و واکنش شدید از خود بروز می‌دهد. به‌تدریج کودک به سمت استقلال می‌رود ولی هنوز مرحله انتقالی می‌تواند مشکل باشد و برای کودک و مادر استرس‌زا باشد.
*** برای کودکانی که تجربه جدایی‌های بسیار مکرر و یا بسیار اندک از مادر داشته‌اند، جدایی ممکن است اضطراب بیشتری را ایجاد کند. هرچه کودک بزرگتر می‌شود و مفهوم زمان را درک می‌کند و مدارای موفقیت‌آمیز هنگام جدایی را بیشتر تجربه می‌کند، از اضطراب او کاسته می‌شود.

اضطراب در کودکان ، درمان استرس کودکان ، روش فرستادن کودک به مهد کودک و دبستان

** عواملی که ممکن است در شدت اضطراب جدایی کودک دخالت داشته باشند شامل موارد زیر است:
•خستگی و بیماری کودک
•تغییر در عادات و برنامه‌های منزل
•تغییراتی که در خانواده رخ می‌دهد مانند: تولد فرزند جدید، طلاق، جدایی والدین، مرگ و یا بیماری اعضای خانواده و …
•عوض شدن پرستار و یا مراقبین کودک
•والدین معمولاً علت اضطراب جدایی نیستند ولی می‌توانند با رفتارهای خود آن‌را بدتر یا بهتر کنند.
•کودکانی که از نظر سرشتی، کودکان سخت و دشواری هستند و به تغییرات جدید، مکان و اشخاص جدید دیر عادت می کنند، بیشتر مستعد اضطراب جدایی هستند.
عوامل زیر می‌تواند شانس اضطراب جدایی را در کودک شما کاهش دهد:
•از سن۱۴ ماهگی به بعد در زمان‌هایی کوتاه و به‌طور گهگاه از پرستار کودک و یا شخص نزدیک دیگر استفاده کنید تا کودک را مراقبت و نگهداری کند. این موضوع علاوه بر آن‌که کمک می‌کند تا کودک در زمان‌هایی کوتاه، دور شدن از مادر را تجربه کند، فرصتی را نیز در اختیار کودک قرار می‌دهد تا اعتماد به سایر بزرگسالان در او شکل گیرد.
•از ١٢ ماهگی به بعد کودک را وارد ارتباط با همسالان نمائید. (گر چه کودک در این مرحله معمولاً وارد بازی‌های مشارکتی نمی‌شود) و از سن ٣ سالگی می‌توانید فرصت تجربه بازی‌های گروهی را به او بدهید.
•از سن ۴-٣ سالگی کودک می‌تواند بعضی اشکال کلاس‌های پیش‌دبستانی و مهدکودک را تجربه کند، به‌خصوص برای کودکانی که زیاد به والد خود وابسته هستند.

اضطراب در کودکان ، درمان استرس کودکان ، روش فرستادن کودک به مهد کودک و دبستان

*** این گونه به کودکی که از اضطراب جدایی رنج می‌برد کمک کنیم:
•در ابتدا سعی کنید کودک را در زمان‌هایی کوتاه به مراقب جدید یا مهد کودک بسپارید، زمان‌هایی که بتواند تجربه‌های مثبتی را در آن‌جا داشته باشد.
•قبل از آنکه کودک را در محل جدید ترک کرده و تنها بگذارید، کمک کنید تا کودک با محیط و مردم جدید آشنا شود.
•روی موارد مثبتی که در محیط جدید رخ می‌دهد متمرکز شوید، نگذارید بچه‌ها از تصور چیزهای بدی که ممکن است رخ دهد نگران شده و بترسند.
•اضطراب کودک را به تمسخر نگیرید و او را به‌خاطر این ترس و اضطراب سرزنش و شماتت نکنید.
•اجازه دهید تا کودک شما بداند که می‌فهمید چقدر سخت است که انسان از کسی که تا این حد دوستش دارد جدا شود، کودک را درک کنید و بپذیرید. اما زیاد با او همدردی و دلسوزی نکنید.
•تسلیم خواسته کودک نشوید و به او بفهمانید که در امنیت و سلامت خواهد بود.
•عشق، محبت و علاقه بی‌قید و شرط خود را از کودک دریغ نکنید.
•اگر کودک بزرگ‌تر است او را به کودکان دیگری که در آن محیط هستند معرفی کنید و بازی و تفریح خاصی را با آن‌ها ترتیب دهید.
•انتظار آن‌را داشته باشید که در چند هفته اول ورود به مهد و یا مدرسه کودک خسته باشد و زود تحریک‌پذیر شود.
•هنگام ترک کودک او راببوسید و نوازش کوتاهی نموده و با خوشرویی از او خداحافظی کنید. مراسم خداحافظی و ترک کودک را خیلی طولانی نکنید، بر احساسات دلسوزانه خود غلبه کنید و چندین بار نروید و برگردید.
•دزدکی و یواشکی کودک را ترک نکنید.
•قبل از شروع مهد، آمادگی و یا مدرسه، تدارک کتاب، دفتر و وسایل مورد نیاز کودک را ببینید و برای فراهم آوردن آنها کودک را مشارکت بدهید.
•حتی زمانی که فکر می‌کنید مربی و یا معلم کودک شما سخت‌گیر است و یا کودک توسط کودک دیگری مورد قلدری و اذیت قرار گرفته است، او را از مدرسه و یا مهد خارج نکنید، سعی کنید مشکل را رفع نمائید.
•اگر کودک تحت هیچ شرایطی حاضر نشد به مهد یا مدرسه برود و در منزل ماند، برای او زیاد فعالیت‌های تفریحی و سرگرمی فراهم نکنید.
•در بازی‌ها با ایفای نقش، جدایی را با کودک تمرین کنید.
•پس از بردن کودک به مهد یا مدرسه مدتی آنجا بمانید، سپس کودک را با معلم یا مربی تنها بگذارید و سپس نزد او برگردید.

اضطراب در کودکان ، درمان استرس کودکان ، روش فرستادن کودک به مهد کودک و دبستان

** سخنی با مربیان و معلمان کودک:
•خود را به کودک معرفی کنید و از او دعوت کنید تا با اسباب‌بازی‌ بازی کند یا چیزی بخورد.
•اگر کودک دچار حمله هراس شده است از والد بخواهید نزد کودک بماند تا وی آرام‌تر گردد و او را با صدایی گرم ، محبت‌آمیز، راسخ و قاطع آرام کند.
•هرگز کودک را به‌خاطر اضطراب و غمگینی‌اش مورد انتقاد قرار ندهید.

توجه:
*** در صورتی‌ که کودک موارد زیر را نشان دهد، لازم است مورد ارزیابی دقیق‌تر قرار گرفته و مشاوره تخصصی‌تر دریافت کند:
•چنانچه پس از گذشت ٢ هفته کودک هنوز آرام نگرفته است و مشکلات هنگام جدایی ادامه دارد.
•کودک صبح‌ها قبل از جدا شدن از مادر و رفتن به مهد کودک یا مدرسه شکایات جسمی مکرر مانند: سردرد، دل‌درد، سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، طپش قلب و … دارد.
•اضطراب جدایی به سال‌های مدرسه ابتدایی کشیده شده و با فعالیت‌های متناسب رشدی و سنی کودک تداخل دارد.
•کودک در هیچ مرحله‌ای از زندگی خود دچار اضطراب جدایی نشده است.
•امتناع از رفتن به مدرسه در بچه‌های بزرگ‌تر و نوجوانان اکثراً مطرح کننده مشکل جدی‌تری است که نیازمند کمک تخصصی است.

اضطراب در کودکان ، درمان استرس کودکان ، روش فرستادن کودک به مهد کودک و دبستان

منبع http://koodakefarda.ir/

کابوس دیدن کودکان در خواب

کابوس دیدن کودکان در خواب ، خواب بد دیدن کودک ، راه از بین بردن کابوس فرزندان ، فرزندمان چگونه دچار کابوس نشود

تفاوت های کابوس و وحشت شبانه در کودکان اندکی پس از آن‌که فرزندتان خوابیده، صدای جیغی همراه با فریاد از اتاقش می‌شنوید و به دنبال آن صدای «مامان ‌مامان» به گوشتان می‌‌رسد. شما به سوی اتاقش می‌دوید و می‌بینید که او توی رختخوابش نشسته و دارد گریه می‌کند. همین که شما برای دلداری دادن و در آغوش کشیدن او، نزدیک می‌شوید شما را به عقب هل و دوباره به صدا کردن مادرش ادامه می‌دهد. این تصویری بود از یک وحشت شبانه که ممکن است یکی از مشکلات خواب کودک دلبند شما هم باشد. این حالت به این شکل اتفاق می‌افتد که کودک در حالی که جیغ می‌زند از خواب بیدار می‌شود. چشمانش کاملا باز است، اما در واقع بیدار نیست. این حالت نسبت به کابوس‌های شبانه بسیار کمتر اتفاق می‌افتد، اما درست هنگامی که خواب کودک عمیق و سنگین شده، پیش می‌آید و به همین دلیل است که او را بیدار نمی‌کند. هنگام وحشت شبانه، کودک صاف می‌نشیند، جیغ می‌زند و عرق می‌‌کند. با دیدن او چیزی نمی‌توانید بگویید و ممکن است حتی از دیدنش بترسید. 

کابوس دیدن کودکان در خواب ، خواب بد دیدن کودک ، راه از بین بردن کابوس فرزندان ، فرزندمان چگونه دچار کابوس نشود

کودکانی که دچار این وحشت‌های شبانه می‌شوند، معمولا هنگام جیغ زدن یا گریه کردن، تسلی‌ناپذیرند، حتی اگر همان کسی که صدا می‌زنند، برای دلداری دادن و در آغوش کشیدنشان، آمده باشد. دلیلش هم این است که کودک هنوز خواب است و بیدار نشده، حتی اگر چشمانش باز باشد، از رختخوابش خارج شده باشد و دست‌ها یا بدنش را تکان بدهد. 
به همان سرعتی که این وحشت شبانه شروع می‌شود، در عرض چند دقیقه به پایان می‌رسد و کودک به رختخوابش برمی‌گردد تا بخوابد. درست برعکس یک کابوس، کودک روز بعد این وحشت شبانه را به یاد نخواهد آورد. 
این قبیل وحشت‌های شبانه در کودکان ۳ تا ۵ سال بسیار متداول است، زیرا در این سن تغییری در چرخه خواب بیشتر بچه‌ها ایجاد می‌‌شود. مثلا اگر قبلا در طی روز چرت و خواب نیمروزی داشتند، در این دوران به هیچ وجه خواب نیمروزی نخواهند داشت. وحشت‌های شبانه نتیجه این است که کودک نمی‌تواند چرخه خوابش را درست رعایت کند. بچه‌هایی که در روز کاملا خسته شوند، هنگام شب خیلی سریع به خواب عمیق فرو می‌روند و وقتی زمان آن فرا برسد که چرخه خوابشان تغییر کند، قسمتی از مغزشان هنوز می‌خواهد در خواب عمیق باقی بماند و در نتیجه در چرخه خوابشان اختلال ایجاد می‌شود.

کابوس دیدن کودکان در خواب ، خواب بد دیدن کودک ، راه از بین بردن کابوس فرزندان ، فرزندمان چگونه دچار کابوس نشود

چطور می‌توان از وحشت‌های شبانه جلوگیری کرد؟

برای پیشگیری بهتر است سطح تحمل روزانه فرزندتان را درک کنید و وقت او را با برنامه‌های پرمشغله و فشرده پر نکنید. به الگوهای خواب فرزندتان توجه کنید و روالی برای برنامه خواب او در نظر بگیرید. اگر کودک یک روز پرمشغله داشته باشد، والدین باید یک چرت یا خواب نیمروزی در طول روز برای او در نظر بگیرند یا کودک را کمی زودتر از شب‌های قبل به رختخوابش بفرستند. سعی کنید کودک را قبل از خواب به حمام بفرستید تا بدنش به آرامش برسد و از انگیزه‌ها و افکار وحشت‌آور خلاصی یابد. امکان یک‌ساعت خواب راحت و با آرامش را برای او فراهم کنید. پخش موزیک ملایم، آوردن یک عروسک دلخواه یا انجام تفریح مورد علاقه او می‌تواند به خواب آرام او کمک کند. 
با توجه به این‌که کودکتان وحشت شبانه را روز بعد به یاد نخواهد آورد، در مورد آن با او بحث نکنید. با خواهر یا برادر او نیز صحبت کنید که در مورد این حادثه با او بحث نکنند و این موضوع را در ذهن او بزرگ جلوه ندهند. خودتان هم نگران نشوید. دیدن وحشت‌های شبانه، اضطراب‌آور است، اما معمولا از لحاظ جسمی و عاطفی مشکلی برای کودکتان پیش نمی‌آید. ممکن است کودکی همراه وحشت شبانه، خوابگردی نیز داشته باشد. این مساله دلیل یک مشکل حاد و جدی نیست، اما می‌تواند خطرناک باشد. این حالت هنگامی اتفاق می‌افتد که کودک به خواب عمیق فرو رفته است. بنابراین حتی اگر کودکتان شما را بیدار هم بکند، نمی‌توانید با او ارتباط برقرار کنید. نگرانی اصلی، سلامت و امنیت کودک شماست. مطمئن باشید که پنجره‌ها و درهای خروجی را بسته‌اید و آنها را قفل کرده‌اید.

کابوس دیدن کودکان در خواب ، خواب بد دیدن کودک ، راه از بین بردن کابوس فرزندان ، فرزندمان چگونه دچار کابوس نشود

توصیه‌هایی در مورد خواب، کابوس‌‌های شبانه و خوابگردی کودکان

کابوس شبانه و خواب بد دیدن، امری عادی و متداول در میان کودکان به ویژه کودکان ۳ و ۴ ساله است. کودکی که کابوس می‌بیند، معمولا در حالی که جیغ می‌زند و گریه می‌کند از خواب بیدار می‌شود. حتی ممکن است به شما بگوید که چه دیده یا فقط بگوید که خواب بدی دیده است. 
در کابوس، خلاف وحشت‌های شبانه، علاوه بر آن که کودک از خواب می‌پرد و بیدار می‌شود، خواب خود را هم به یاد می‌آورد و حتی می‌تواند در مورد آن صحبت کند. نگران نباشید. کابوس‌‌های شبانه به این معنی نیستند که کودک شما آشفته و عصبی است، اما می‌تواند تحت تاثیر یک فیلم یا داستان وحشتناک اتفاق افتاده باشد.

راهکارهای زیر را به کار ببندید تا کودک شما راحت‌تر بخوابد:

• مطمئن شوید که او با داستان‌های خوانده شده هنگام خواب، برنامه‌های تلویزیونی، فیلم‌های ویدئویی، یا هر چیزی که در ذهن او تصویری از هیولا یا شیر را ترسیم می‌کند، تحریک نشده است. اگر قبل از خواب به نظر می‌رسد ترسیده، به او اطمینان خاطر دهید که محیط خانه آرام و امن است. بگویید که کنارش هستید و فقط دوستان شما یا اعضای خانواده می‌توانند وارد خانه شوند.

• بهتر است به کودک اجازه ندهید تا بستر والدینش را بستر خود بداند. برای این کار از همان آغاز جلوی این عادت را بگیرید. البته تا شش هفت ماهگی بهتر است کودک نزد مادر یا والدین بخوابد تا از نظر تنفسی کنترل شود و دچار وقفه تنفسی شبانه نشود.

• از چیزهایی که به کودک آرامش می‌‌دهند، مانند عروسک استفاده کنید و اجازه دهید کودک آنها را با خود به رختخواب ببرد.

• دما و رطوبت اتاق باید مناسب باشد.  تهویه مناسب نیز لازم است. گذاشتن دستمال مرطوب روی شوفاژ و دستگاه بخور یا کتری آب گرم باعث ایجاد رطوبت بهتری در زمستان می‌شود و خشکی هوا را می‌گیرد.

• هنگام نزدیک شدن وقت خواب، به او بگویید که کم‌کم باید آماده شود و بازی دیگر بس است. او را در مسواک زدن، پوشیدن لباس خواب، شب بخیر گفتن به اعضای خانواده و همین‌طور شب بخیر ‌گفتن به عروسکش همراهی کنید.

•   با گفتن قصه شب یا خواندن کتاب مورد علاقه‌اش، او را برای یک خواب راحت آماده کنید.

• در انتخاب رنگ اتاق خواب دقت کنید. همچنین برای ملحفه و روبالشی نباید از رنگ‌های محرک و بسیار تیره استفاده شود. داشتن عکس حیوانات کارتونی و جالب هم خوب است.

• پرخوری پیش از خواب، باعث اختلال خواب می‌شود.

• اگر کودکتان خوابش نمی‌برد، از روش شمردن بره‌ها، پروانه‌ها یا ستاره‌ها استفاده کنید. صداها یا تصاویری که یکنواخت در ذهن مرور شوند، تاثیر خواب‌آور دارند. لازم نیست حتما آنها را بشمارد، زیرا این کار خود مانع خوابیدن می‌شود. از او بخواهید بره‌ها و پروانه‌ها را تصور کند که صف بسته‌اند و آرام‌آرام از مقابل چشمان او عبور می‌کنند.

• هر گاه کودکتان خواب ترسناکی دید، از او بخواهید خوابش را نقاشی کند و در موردش توضیح دهد.

• نگاه مثبت به روزی که در پیش است، تاثیر زیادی در خوب خوابیدن دارد. کودک را در جریان برنامه و تفریحات فردا قرار دهید. ضمنا از دادن وعده‌های پوچ و دروغین که بر او تاثیر منفی گذارند، بپرهیزید.

• تغذیه ناسالم، کمبود آهن، ویتامین‌‌ها و مواد معدنی، در بی‌خوابی تاثیر دارند.

• در مورد ترس‌ها، اضطراب و تشویش‌های کودک که در شب بیشتر نمایان می‌شوند، با او صحبت کنید. او را تشویق کنید تا در مورد مشکلاتش صحبت کند تا بتوانید آنها را برطرف کنید و به او کمک کنید تا بهتر و راحت‌تر بخوابد.

• اغلب کابوس‌های شبانه، به علت احساس ناامنی، اضطراب، ترس یا نگرانی خاصی روی می‌‌دهند. در این حالت او ممکن است عرق کند، جیغ بکشد و نفس‌نفس بزند. او را از خواب بیدار کنید و مورد حمایت روانی و عاطفی قرار دهید.

• از هیجان زیاد در ساعت‌های قبل از خواب پرهیز کنید.به کودک اطمینان خاطر بدهید، ولی زیاد در مورد کابوس حرف نزنید و مساله را بزرگ نکنید. در عین حال، مشکل را کاملا نادیده نگیرید.

• سعی کنید کودک را، با داشتن وسیله‌ای برای دفاع در مقابل کابوس‌ها آرام کنید. این وسیله می‌تواند یک زره اسباب‌بازی، چراغ رنگی روشن، دعا و نیایشی خاص یا حتی خواندن یک شعر باشد.

• اگر کابوس‌های تکراری می‌بیند حتما باید علتش مشخص شود و از آن علت مشخص، حساسیت‌زدایی شود. اگر با به کار بستن این راهکارها مشکل رفع نشد، با پزشک اطفال یا روانشناس و روانپزشک متخصص مشورت کنید و در صورت لزوم از دارو استفاده کنید.

  ---

کابوس دیدن کودکان در خواب ، خواب بد دیدن کودک ، راه از بین بردن کابوس فرزندان ، فرزندمان چگونه دچار کابوس نشود

برخورد با وحشت‌های شبانه

با در آغوش گرفتن و نوازش کردن کودکتان، وحشت شبانه را به معنای واقعی طولانی‌تر خواهید کرد. در طول این حادثه، فرزندتان احساس می‌کند در دام چیزی یا کسی افتاده یا چیزی او را دنبال می‌کند و باید فرار کند. در آغوش گرفتن و نگه داشتن کودک در این شرایط که هنوز خواب است، این احساسات را تقویت می‌کند و وحشت شبانه را برای او سخت‌تر و همراه با ترس روانی بیشتری خواهد کرد. پس شما کار زیادی نمی‌توانید انجام دهید. بهترین کار این است که مطمئن شوید تختخواب کودک ایمن و دور از خطر است. ممکن است او در این حالت شروع به خوابگردی کند، سپس لامپ اتاقش را روشن کنید. انجام این کار در درجه اول به خود شما اطمینان خاطر می‌دهد. سعی نکنید بیدارش کنید، زیرا این کار اوضاع را بدتر خواهد کرد. به آرامی و با صدایی امن و راحت و تسکین‌دهنده صحبت کنید. برای او لالایی بخوانید یا یکی از کتاب‌های مورد علاقه‌اش را بخوانید. از این روش‌ها کمک بگیرید تا کودکتان را به یک حالت آرام و راحت برگردانید. وقتی که این حالت برطرف شد و وحشت شبانه به پایان رسید، احتمالا کودک خودش برای خواب باز خواهد گشت. اگر برنگشت، می‌توانید خودتان او را در تختخوابش بخوابانید. سعی کنید خودتان هم بخوابید، چون وحشت‌های شبانه به صورت نوبتی در ساعت‌های خاص و مشابه شب اتفاق می‌افتد، والدین می‌توانند با بیدار کردن فرزندشان حدود ۳۰ دقیقه قبل از زمانی که وحشت شبانه ایجاد می‌شود، از وقوع آن جلوگیری کنند و حدود ۵ دقیقه با فرزندشان بیدار بمانند و کتاب بخوانند. این کار، تغییر ناگهانی در چرخه خواب کودک را خواهد شکست و مانع بروز وحشت‌های شبانه خواهد شد.

کابوس دیدن کودکان در خواب ، خواب بد دیدن کودک ، راه از بین بردن کابوس فرزندان ، فرزندمان چگونه دچار کابوس نشود

منبع koodakefarda.ir/

چگونه مانع دزدی کردن بچه ها شویم ، روشهای دزدی در اطفال ، درمان دزدی و سرقت کودکان 

پیش از هر تصمیم برای برخورد کردن با کودکی که دزدی کرده بگیرین بهتره اول کار شما بدونید به چه دلیل بچه‌ها دزدی می کنند

که به شما کمک خواهد کرد بهترین راه حل رو  جهت برخورد با این کودک پیدا بکنید

ظاهر ماجرا این طوریه که اون کودک که چیزی رو که مال خودش نیست اورده با خودش به خانه اما واقعیت چیز دیگه ای است و اینه که بچه‌ها در هر سنی به دلیلهای مختلفی ممکنه به وسیله های دیگران دستبرد بزنن. این دلیل ها آنقدر با هم فرق می کنند که دیگه اسم همه این کارهای ظاهرا مشابه را نمیشه دزدی بذاریم.

تا قبل از 5 ساله : بچه‌های خیلی کوچک گاهی چیزهایی را که علاقه دارند برای خودشون برمی‌دارند بدون انکه بفهمند برای داشتن اونها باید پولی بپردازند اونها نمی‌دانند که برداشتن وسایل بدون پرداخت کردن پول یک کار غلط هست اخه هنوز اصطلاحی به نام  دزدی را اموزش ندیده اند. 

راههای برخورد با دزدی کودکان ، چگونه مانع دزدی کردن بچه ها شویم ، روشهای دزدی در اطفال ، درمان دزدی و سرقت کودکان 

*** پنج تا ۱۲ ساله : 
بچه های دبستانی معمولا نمی فهمند که برداشتن وسایل بدون پول دادن کار درستی نیست ، با این وجود گاهی وقتها آنها کنترل کردن لازم را بر کارهای خودشان ندارند.

*** ۱۲ تا ۱۹ ساله : 
در نوجوانان دزدی می‌تواند دلایل گوناگونی داشته باشند.مسلما آنها  می‌دانند که نباید دزدی بکنند ولی ممکنه به خاطر هیجان این کار، دست به دزدی بزنند یا بخاطر اینکه دوستان اونها دزدی انجام می دهند اونها هم دزدی کنند . بعضی از نوجوانها فکر میکنند ممکنه کسی متوجه کار اونها نشه یا  اینکه بتونند از تنبیه دزدی نجاتن پیدا کنند ضمنا  برای بعضی از نوجوان ها یک راهی واسه طغیان کردن  و اعتراض به وضع وجود داره. البته علتهای پیچیده‌تری هم برای دزدی کردن بچه ها و نوجوان ها  هست که این کار می‌تونه علتی از این باشه که اونها در شرایطی هستند که پر از استرس  هستش و ممکنه داخل خانه یا مدرسه یا حتی در بین دوستان این طوری بشه بعضی وقتها  برای نشون دادن  برای جلب توجه یا حتی عصبانیت این کار را انجام می دهند 

راههای برخورد با دزدی کودکان ، چگونه مانع دزدی کردن بچه ها شویم ، روشهای دزدی در اطفال ، درمان دزدی و سرقت کودکان 

راستی بعضی وقتها بچه‌ها وسیله ای را می‌دزدند که آرزو دارند اون رو داشته باشن ولی به خاطر مشکل مالی نمی‌تونند بخرند. دزدی بچه ها هر دلیل که داشته باشه اول باید والدین مشکل اصلی رو شناسایی کنن و سعی کنند دلیل اصلی رو از بین ببرند.

**** خب حالا با این شرایط چه کاری باید کرد ؟
پس از دزدی نوع عکس‌العمل شما وابسته به این است که ایا این اولین مرتبه می باشد یا فرزندتان عادت به دزدی کرده است . خب در مورد کودکان ، باید خومان به اونها بفهمانیم که این کار درستی نیست  و اگر وسیله ای را بدون اجازه یا پول دادن بردارند  بقیه ناراحت می‌شند. برای مثال وقتی کودکی با سن پیش‌دبستانی  آب‌نباتی رو از فروشگاهی برداشته کمکش کنید تا به اون فروشگاه برگرداند و اگر آب‌نبات را خورده شما باید او را به فروشگاه ببرین و به او یاد بدید عذرخواهی کنه و همچنین پول آب‌نبات رو هم باید بپردازید.

*** در مورد بچه های دبستانی هم برگرداندن وسیله دزدی  خیلی مهمه..  کلاس اولیها یا دومیها باید بدانند که دزدی کار بدی هست . ممکنه درک کردن بهتری از عاقبتهای دزدی کردن  هم برای انها  لازم است. برای  مثال اگر دخترتان دستبند دوست خودش رو بدون اطلاع دادن به او برای خودش برداشته بهش بگید اگه دوست شما چیزهای مورد علاقه شما رو بدون اجازه برمی‌داشت، ای شما خودت ناراحت نمی‌شدی از این قضیه .... راستی شما می تونید او را تشویق کنید به دوستش زنگ بزند، قضیه رو توضیح بدهد عذرخواهی بکند و قول دهد که او ان وسیله را پس می دهد.

راههای برخورد با دزدی کودکان ، چگونه مانع دزدی کردن بچه ها شویم ، روشهای دزدی در اطفال ، درمان دزدی و سرقت کودکان 

درباره دزدی نوجوانان باید عواقب بدتر دزدی کردن را به ایشان نشان بدهید .اگر نوجوان از مغزه ای دزدی کرده شما باید  او را به فروشگاه برگردانده  تا این دزدی را به مدیر توضیح داده و عذرخواهی هم  بکند البته نباید به نوعی مدیر مغازه عصبانی شود که اثر بدتری به این نوجوان برسد و شما از قبل با ایشان صحبت کنید و خودتان از ایشان قبل تر عذر خواهی کنید راستی  نوجوان وقتی مجبور باشه وسیله دزدی را پس دهد ، شرمنده می‌شود و این شرمندگی باعث می‌شود او برای همیشه یاد بگیرد که دلیل اینکه دزدی کار بدی است همین است . البته توجه داشته باشید که ادامه سرکوفت و تنبیه هم کار درستی نیست  و ممکن است او را عصبانی کند و باعث ادامه دزدی کردن یا حتی انجام دادن امور بدتری شود.

راههای برخورد با دزدی کودکان ، چگونه مانع دزدی کردن بچه ها شویم ، روشهای دزدی در اطفال ، درمان دزدی و سرقت کودکان

منبع : koodakefarda.ir

روش تربیت دوقلوها

روش تربیت دوقلوها، روش تربیت کردن دو قلوها، تربیت دوقلو، دوقلوها را چگونه تربیت کنیم، اموزش به دوقلوها

***ممکن است شما هم در خیابان یا میان اطرافیان‌تان دوقلوهایی را دیده‌اید که یک‌رنگ و یک‌شکل لباس پوشیده‌اند. به?طوری که در بسیاری از موارد تشخیص آنها از یکدیگر کار چندانی نیست. شاید هم شاهد این بوده‌اید که چگونه بر سر وسایل یکسان با هم دعوا می‌کنند. مسلما این مسائل برای والدینی که کودکان دوقلو دارند، بسیار اهمیت دارد.

**** باید بدانی که مهم‌ترین مساله در مورد دوقلوها داشتن رفتار متفاوت با هر کدام از آنهاست. خیلی از مواقع والدین به دلیل اینکه فرزندانشان دوقلو هستند با آنها یکسان برخورد می‌کنند در حالی که این رفتار درست نیست و گاهی باید با آنها رفتاری کاملا متفاوت داشته باشند. این مساله به خصوص در مورد دوقلوهای دوتخمکی (ناهمسان) که کاملا می‌توانند از نظر ویژگی‌های رفتاری با هم متفاوت باشند و حتی ویژگی‌های رفتاری عکس هم داشته باشند، بیشتر صدق می‌کند.

بنابراین باید با این کودکان همان‌گونه که ویژگی رفتاری متفاوتی دارند، متفاوت رفتار شود. به عنوان نمونه دوقلوهایی هستند که یکی از آنها از نظر ویژگی‌های سرشتی جزو کودکان آسان یا راحت است و کودک دیگر از نظر ویژگی‌های سرشتی جزو کودکان دشوار یا کودکان بدقلق محسوب می‌شود و می‌توان پیش‌بینی کرد که کودک بدقلق یا دشوار به دلیل ویژگی‌های رفتاری، توجه بیشتری از والدین، برای رسیدگی به خواسته‌هایش دریافت می‌کند. در حالی که به دلیل همان حسی که از اسم آنها و ویژگی‌های راحت‌بودنشان معلوم است، مدیریت رفتار کودکان راحت برای والدین بسیار آسان است و ممکن است حتی توجه کمتری دریافت کنند و به نوعی مورد غفلت و بی‌توجهی در مقایسه با قل بدقلق خود قرار بگیرند. بنابراین خانواده‌ها باید به این امر واقف باشند که با هر کودک براساس ویژگی‌های رفتاری‌اش برخورد و رفتار کنند.

روش تربیت دوقلوها، روش تربیت کردن دو قلوها، تربیت دوقلو، دوقلوها را چگونه تربیت کنیم، اموزش به دوقلوها

لباس هم‌رنگ و هم‌شکل به آنها نپوشانید

*** باید بدانید که مشکل دیگری که به?خصوص در خیلی از فرهنگ‌ها به خصوص فرهنگ ما وجود دارد در مورد پوشش دوقلوهاست. به گونه‌ای که خانواده‌ها می‌گویند خود دوقلوها نیز اصرار دارند پوششی یکسان داشته باشند درحالی که به دلایلی که در بالا اشاره شد حتما باید پوشش کودکان دوقلو از ابتدا کاملا با هم متفاوت باشد. شاید زمانی که کودکان بزرگ‌تر می‌شوند روی طرح لباس اصرار داشته باشند که یکی باشد اما حتما با متمایزکردن رنگ لباس آنها را از یکدیگر تفکیک کنید. حتی بهتر این است که طرح لباس‌ها نیز متفاوت باشد. به علاوه باید از هرکدام از دوقلوها نظرشان را در مورد انتخاب وسایل مورد نیازشان بپرسید. در خیلی از موارد دیده می‌شود وقتی والدین نظر کودکان دوقلو را می‌خواهند از دوم شخص جمع استفاده می‌کنند در حالی که باید آنها را دوم شخص مفرد مخاطب قرار دهند. این یکی از نکاتی است که باید در رفتار با آنها در نظر داشت.

بهتر است همکلاس نباشند

باید بدانی که در مورد حضور کودکان دوقلو در مهدکودک یا مدرسه حتی‌الامکان تا جایی که مقدور است به?خصوص در مدرسه باید کلاس‌هایشان با هم متفاوت باشد. به دلیل اینکه کودکان دوقلو بعد از مدتی یاد می‌گیرند به جای اینکه نیازهای عاطفی‌شان را از همسالان خود بگیرند از ‌قل دیگر دریافت کنند و این مساله باعث می‌شود به جای اینکه پیوند عاطفی آنها بسیار قوی باشد در مهدکودک و به?خصوص در مدرسه کودکانی منزوی شوند و تمام مدت زنگ تفریح را با هم بگذرانند. در حالی که اگر کلاس‌هایشان با هم متفاوت باشد کودکان یاد می‌گیرند هر کدام شبکه اجتماعی خود را داشته باشند و دوستان جدیدی پیدا کنند.

روش تربیت دوقلوها، روش تربیت کردن دو قلوها، تربیت دوقلو، دوقلوها را چگونه تربیت کنیم، اموزش به دوقلوها

با هم مقایسه‌شان نکنید

راستی یکی از مشکلاتی که با حضور کودکان دوقلو در یک کلاس ایجاد می‌شود، این است که معلمان آنها را با هم مقایسه می‌کنند. چنانچه گفته شد براساس ویژگی‌ها و تفاوت‌های فردی کودکان دوقلو می‌توانند از لحاظ هوش و ویژگی رفتاری با هم متفاوت باشند. اما وقتی در یک کلاس هستند به?طور ناخودآگاه توسط معلمان و اولیای مدرسه با هم مقایسه می‌شوند و این امر باعث می‌شود یکی از آنها از هوش کمتری نسبت به قل دیگر برخوردار است، مدام زیر سایه دیگری قرار بگیرد و با او مقایسه شود و این مساله در درازمدت موجب کاهش اعتمادبه‌نفس او می‌شود. مقایسه کودکان با یکدیگر درخصوص والدین نیز صدق می‌کند.

چنین حالتی بین کودکان دوقلویی که یکی برون‌گراتر و دیگری درون‌گراتر است، نیز پیش می‏آید. در این موارد کودک برون‌گرا به مرور یاد می‏گیرد هر زمانی که از قل دیگر سوال می‌شود او جوابگو باشد زیرا کودکان درون‌گرا خجالتی و کمرو هستند و به جای اینکه آنها سوال را جواب دهند کودک برون‌گرا که جسورتر است شروع به پاسخ می‌کند. این رفتار به مرور زمان به عنوان الگوی رفتاری شکل می‌گیرد و کودک درون‌گرا در سایه حمایت کودک برون‌گرا که اعتمادبه‌نفس کاذبی در وی ایجاد شده قرار می‌گیرد.

 روش تربیت دوقلوها، روش تربیت کردن دو قلوها، تربیت دوقلو، دوقلوها را چگونه تربیت کنیم، اموزش به دوقلوها

در دعوایشان دخالت نکنید

باید بدانی که توصیه می‌شود هنگامی که کودکان دوقلو با یکدیگر دعوا می‌کنند پدر و مادر در دعوای آنها دخالت نکنند و اگر مجبور به دخالت شدند حتما خودشان را ملزم کنند که قضاوت نکنند و نگویند که تقصیر با چه کسی است. به دلیل اینکه همیشه متهم می‌شوند که عدالت را رعایت نکرده‌اند و به نفع طرف دیگر قضاوت کرده‌اند. بنابراین برای اینکه متهم نشوید بهتر است قضاوتی نداشته باشید و اگر ناچارید دوقلوها را از هم جدا کنید – به دلیل صدمات احتمالی که ممکن است به هم وارد کنند – فقط وظیفه جداکردن و آرام کردن محیط خانه را برعهده داشته باشید و حتی‌المقدور قضاوت نکنید. اما اگر مجبور به قضاوت شدید حتما همیشه حق را به حق‌دار بدهید. این قضیه در خصوص کودکانی که اختلاف سنی کمی نسبت به یکدیگر دارند نیز صدق می‌کند.

روش تربیت دوقلوها، روش تربیت کردن دو قلوها، تربیت دوقلو، دوقلوها را چگونه تربیت کنیم، اموزش به دوقلوها

منبع http://koodakefarda.ir/

درمان تیک در کودکان

 درمان تیک در کودکان ، راههای درمان تیک در بچه ها ، چگونه تیک را درمان کنیم ، تیک زدن کودک ، علائم تیک در کودک

راستی حتما کودکانی را دیده اید که در مواقعی شروع به بر هم زدن چشم ها و یا بالا انداختن شانه های خود می کنند و حتی توصیه های مکرر و مستقیم شما هم بر روی آنها اثری ندارد. این حرکات معمولا در پی تشنجات خانوادگی نیز تشدید می شود.

باید بدانید که تیک در واقع نوعی انقباض غیرارادی عضلانی می باشد که گاهی به صورت مزمن و گاهی بسیار زودگذر در کلام، حالت یا حرکت کودکان دیده می شود. تیک ساده در میان کودکان مدت کوتاهی به طول می انجامد و به ندرت بیشتر از یک ثانیه است و معمولا آنی می باشد و به هنگام هیجان رخ می دهد مانند (پرش گونه یا پلک) و گاهی ممکن است ترکیبی و در کنار یکدیگر اتفاق بیفتد مانند (پریدن یا گاز گرفتن) در حالت شدید تیک کودکان ممکن است با (دفع مدفوع) آسیب زا باشد (زدن و گاز گرفتن). تیک های حرکتی ساده و معمولی اغلب در کودکان عبارتند از: چشمک زدن، حرکت گردن، بالا انداختن شانه یا حرکت شکلک گونه صورت است. تیک های آوایی در کودکان گونه ای دیگر از تیک می باشند که به صورت صاف کردن گلو، سرفه، یا بالا کشیدن بینی به طور مرتب است.

خب اغلب مشاهده شده است کودکانی که در مدرسه یا در خانه دچار استرس و ناراحتی و نگرانی از محیط خود می باشند دچار تیک های مکرر شده اند. اغلب والدین و معلمان این دسته از کودکان ابراز می دارند فقط زمانی که بچه ها سعی در احساس تمرکز نسبت به چیزی یا انجام فعالیتی خارج از توان خود را دارند این گونه رفتارها از آنان مشاهده می شود ولی به محض این که در یک فعالیت غرق می شوند یا اراده خود را نسبت به آن کنترل می نمایند از چند دقیقه تا چند ساعت قابل کنترل می باشد.

در میان کودکان پسرها بیشتر از دخترها به تیک مبتلا می شود و سن شیوع آن در میان هر دسته از کودکان، ۷ تا ۱۱ سالگی می باشد.

 درمان تیک در کودکان ، راههای درمان تیک در بچه ها ، چگونه تیک را درمان کنیم ، تیک زدن کودک ، علائم تیک در کودک

خب در رابطه با شناخت و علت تیک در کودکان می توان گفت: تحقیقات بسیاری صورت گرفته است که این تحقیقات نشان از دلایل عصب شناختی و عضوی در اختلال های تیک دارد. اما آنچه در تمام تحقیقات به عمل آمده نتیجه گرفته شده است اذعان این مطلب است که مادران بچه های مبتلا به تیک۱/۵ برابر مادران بچه های بدون تیک در زمان بارداری مسایلی با عواقب بد را تجربه نموده اند ضمن اینکه علاوه بر عوامل ژنتیکی، عوامل غیرژنتیکی از قبیل استرس – حساسیت – نیز نقش بسیار مهم و موثری در بروز این اختلال را داشته است.

نکته بسیار حایز اهمیت در تجربه های بدست آمده این مطلب است که در برخی از موارد متاسفانه علایم تیک توسط خانواده و معلمان کودکان درست درک نمی شود و در نتیجه  سعی می کنند با تنبیه و تحقیر از علایم جلوگیری کنند و همین امر به تشدید بیشتر علایم و افزایش بیشتر استرس در ارتباطات بین فردی کودک منجر می شود که در صورت عدم کنترل می تواند به شدیدترین شکل متجلی گردد. علایم تیک گذرا در کودکان گونه های متعددی را شامل می شود و علایم بی شماری را در بر می گیرد و از نشانه های بارز آن می توان گفت:

الف. شروع آن قبل از ۱۴ سالگی می باشد.

ب. تیک های گذرا بارها در طی روز، تقریبا هر روز و حداقل به مدت چهار هفته اما نه بیشتر از ۱۲ ماه روی می دهد.

علایم تیک های مزمن

الف. شروع آن قبل از ۱۸ سالگی می باشد.

ب. تیک ها در طی روز و تقریبا هر روز یا متناوبا در طول دوره های بیش از یک سال روی می دهند.

 درمان تیک در کودکان ، راههای درمان تیک در بچه ها ، چگونه تیک را درمان کنیم ، تیک زدن کودک ، علائم تیک در کودک

راه های درمان و پیشگیری از تیک کودکان

اختلال تیک، مراقبت و درمان خاص خود را می طلبد. جهت درمان تیک کودکان، مراقبت مداوم اهمیت دارد چرا که تمرکز والدین، معلمان و اطرافیان بر روی تیک کودکان، آن را افزایش می دهد. در این راستا لازم است تا زمانی که تیک در عملکرد فرد اختلال جنبی به وجود نیاورده است یا موجب آشفتگی هیجانی مشخص نشده، اعضای خانواده از تمرکز بر آن خودداری نمایند و معلمان این دسته از کودکان در محیط و فضای کلاس و مدرسه مراقب رفتار سایر همکلاسی های این دسته از کودکان باشند. با مشاهده اختلال تیک در کودکان یا نوجوانان باید مراقب بود که لطمه های تیک بر روی کودکان و نوجوانان حادث نگردد. با ایجاد اختلال در عملکردهای اجتماعی، تحصیلی یا حتی شغلی لازم است ابتدا به همراه اقدام های آموزشی و حمایتی که موجب تغییر شکل نگرش ها در کودکان می باشد، روش های رفتار و ایجاد زمینه عادت زدایی گردد. بهترین و در واقع اولین اقدام جهت رفع تیک ها در کودکان، رفتار درمانی و روان درمانی می باشد.

                                  با توجه به آسیب هایی که تیک بر روی کودک از نظر روحی ایجاد می نماید و عکس العمل رفتاری دیگران را به تبع خود در بر دارد، حتما این کودکان تحت مراقبت و نظارت باشند تا به اشتباه منجر به بازی گرفتن و خنده و شوخی دیگر کودکان نگردد. هر چند به خصوص در مورد تیک های گذرا مشاهده شده است که این اختلال در گذر زمان و به خودی خود درمان شده است ولی به علت عوارض ثانوی به خصوص در رابطه با ایجاد تعامل و رویارویی با دیگران باید تحت نظارت، مراقبت و درمان واقع گردد تا مبادا منجر به قطع ارتباط کودک درخصوص ارتباط های فردی با دیگران باشد یا به گوشه گیری، انزواطلبی، کج خلقی و از دست دادن استقلال فردی کودک منجر گردد. هر چه نگرانی کودک از علائم خود بیشتر باشد این حالات تشدید می شود .لاز است توجه شود که در صورت مزمن شدن علائم و عدم کسب نتیجه کافی از روان درمانی حتما دارو درمانی انجام شود تا عملکرد های کودک بیش از این مورد تهدید و افت قرار نگیرد.

 درمان تیک در کودکان ، راههای درمان تیک در بچه ها ، چگونه تیک را درمان کنیم ، تیک زدن کودک ، علائم تیک در کودک 

درمان ترس کودکان

درمان ترس کودکان، درمان ترس در کودکان، چگونه ترسیدن کودک را درمان کنیم، روشهای از بین بردن ترس در پسران، راه از بین بردن ترس در دختران

 

هیجانات و احساسات کودکان 

راههای کنترل احساسات کودکان ، روش کنترل کردن هیجان در کودک ، چگونه هیجان کودک را تعدیل کنیم

**** کلیه والدین همه روزه با انواع هیجان های مختلف کودکان روبه رو می شوند و در مواردی خود نیز تحت تاثیر آن ها قرار می گیرند. زمانی که کودک از ترسیم نقاشی خود شادو سرمست است و احساس غرور و افتخار می کند ، بدیهی است که پدر و مادر خود را هم در احساس شادی خود شریک می سازد ، و زمانی که پدر و یا مادر ، کودک را از جلوی پیشخوان بستنی فروش به زور کنار می کشند ، خود نیز از ناکامی کودکشان ناراحت می شوند. رفتارهای هیجانی کودکان چه مسرت بخش و چه غم انگیز بیانگر سه نکته مهم اند:
۱-درک عمیق احساسات گوناگون ؛
۲-شناخت روابط بین رفتارها و احساسات ؛
۳-رویارو شدن با هیجان ها و احساسات دیگران .

*** درک احساسات کودکان
 **** راستی بدیهی است هر کودکی به شیوه خاص خود به محرک های عاطفی واکنش نشان می دهد. برخی از والدین به تصور این که کودکان چیزی نمی فهمند ، احساسات آن ها را نادیده می گیرند و فکر می کنند کودکان حالت های هیجانی خود را خیلی زود فراموش می کنند و نیازی به هوشیاری و توجه وی‍‍ژه ندارند . به عبارت ساده تر هنگامی که مشاهده می کنند کودک از موضوعی ناراحت و غمگین شده است می گویند : مهم نیست ، خودش خوب میشه . اما برخی دیگر با مشاهده کم ترین تغییر خلق خود در کودک ، درصدد کمک به او برمی آیند تا کودک را هر چه زودتر از گرفتار شده در بحران های شدید عاطفی رهایی سازند و افکار مثبت و احساس شادی را جایگزین آن ها کنند. برای گروهی دیگر ، نشان دادن احساسات و هیجان های درونی شان اساسا مشکل است و از کار احساس ناراحتی می کنند. آن ها ممکن است حتی اجازه ندهند که فرزندانشان نیز احساسات خود را بیان کنند ، زیرا بر این باورند که کودک نمی تواند احساس خودش را کنترل کند . تشخیص ناراحتی کودکی که اسباب بازی اش را خواهر ، برادر یا کودکی دیگر شکسته است ، جندان کار سختی نیست ، هم چنین تشخیص شادمانی کودکی که ترانه مودر علاقه اش را ، در حالی که روی صندلی عقب اتوموبیل نشسته است ، گوش می دهد ؛ کار آسانی است . دیدن چنین صحنه هایی در طول روز برای بیشتر والدین کاملا طبیعی است ، اما برخی اوقات تشخیص احساسات کودک به سادگی صورت نمی گیرد و ورد غفلت واقع می شود ، مثل زمانی که کودک دچار ناکامی ، شرمندگی و محرومیت می شود . برای تشخیص چنین موقعیت هایی باید به چند نکته زیر دقت داشت :

 **** توجه به حرکت ها و اندام های مختلف بدن کودک ( زبان بدن )
بافتن سرنخ هایی در چهره کودک :
توجه به زیر و بمی صدای کودک هنگام صحبت کردن ، این کار بدان مفهوم است که والدین و مربیان باید آگاهی و حساسیت خود را در مقابل حالات احساسی و هیجانی کودکشان بیشتر کنند تا بتوانند احساسهایی را که کمتر مورد مشاهده مستقیم قرار می گیرند ، به خوبی درک کنند . احساس هایی مثل : ناامیدی ؛ نگرانی و آسیب های روحی ، خواه به سادگی قابل شناسایی باشند و خواه نباشند ، نباید نادیده گرفته شوند . آگاه شدن نسبت به احساسات منفی و ناخوشایند کودک به ویژه قبل از آن که اوضاعی خراب شود، مزایای بسیاری دارد . اگر پدر و مادر نسبت به هیجان های کودکشان آگاه باشیند و علت آن را شناسایی کنند ، می توانند رفتارهایشان را به گونه ای بروز دهند که موجب افزایش شادی ، سازگاری و بهداشت روانی در خانواده شان شود.

 **** ارتباط بین فکر و احساس
خیلی از پژوهشگران درصدد بافتن پاسخ این پرسش اند که چگونه رشد عاطفی- احساسی کودک می تواند بر سلامت جسمانی و روانی او تاثیر بگذارد . تحقیقات نشان می دهد کودکانی که از هوش عاطفی بالایی برخوردارند :
-اعتماد به نفس بیشتری دارند ؛
-از عملکرد تحصیلی بهتری برخوردارند ؛
-کمتر دچار مشکلات رفتاری می شوند ؛
-از بهداشت روانی بالتری برخوردارند؛
-از تنهایی خود بهتر استفاده می کنند ؛
-روابط اجتماعی بالایی دارند ؛
-کمتر با والدینشان دچار مشکل و تعارض می شوند ؛
-هنگام مواجه شدن با مشکلات آنده مسلط تر از سایر افراد تصمیم می گیرند .
بنابراین بهتر است والدین سعی کنند با استفاده از روش های گوناگون ، احساس های درونی خود آشنا شوند . آگاهی داشتن نسبت به این هیجان های درونی ، به پدر و مادر کمک می کند تا هیجان هایی همسطح کودکانشان از خود نشان دهند ، در شادی و ناراحتی های آن ها شریک شوند و به آن ها کمک کنند تا فرایند رشد عاطفی شان را با سلامت و آرامش بیشتری سپری کنند.

هیجانات و احساسات فرزندان ، راههای کنترل احساسات کودکان ، روش کنترل کردن هیجان در کودک ، چگونه هیجان کودک را تعدیل کنیم

 *** پذیرش هیجان ها

بروز هیجان نشانه سلامت فکری و سرکوب آن بسیار مضر است . اگر کودک دریابد که شناخت و بیان شفاهی هیجان های خشن درونی اش ، نه به خودش خدشه ای وارد خواهد ساخت و نه به روابطش با دیگران کمتر از گفت و گو درباره آن ها سرباز خواهد زد . اگر کودک و چند سال بعد ، نوجوان جسارت درک اضطراب درونی خود را نداشته باشد ، باید خشم را مدام در خودش سرکوب کند و همین امر موجب بروز بسیاری از بیماری ها و مشکلات ذهنی و جسمی می شود. مراحل مختلف پذیرش هیجان ها عبارت اند از :
۱-احترام گذاشتن به احساس کودک ؛
۲-گوش سپردن به گفته¬های کودک ؛
۳-پذیرفتن و درک کردن سخنان کودک ؛
۴-کاستن از شدت احساس ها و هیجان های درونی کودک ، از طریق ابراز همدردی و همدلی با او ؛
۵-تقویت اعتماد به نفس و خویشتنداری در کودک ؛
۶-کنترل احساس های تند و مخرب .

 ***** کودکم چه احساسی دارد ؟
کودک هم احساس ، تفکر ، تصور و اندیشه های خاص خودش را دراد. گاهی والدین در برابر شدت احساس ها و هیجان های کودک احساسا درماندگی می کنند. کوچکترین ناکامی و محرومیت می تواند برای کودک عصبانیتی شدید به همراه داشته باشد. کودکی که در حال رشد است هنوز قدرتی برای کنترل هیجان های خویش ندارد و هنوز نمی تواند دلیلی منطقی برای آزردگی و ناراحتی اش بیاورد. کودک اسیر هیجان های لحظه ای خود است .
گاهی پدر و مادر باید رفتارها و حرکت های کودکشان را زیر نظر بگیرند تا به احساس های درونی او پی ببرند. برای مثال ، شاید به ظاهر معلوم نباشد ، ولی ممکن است علت اصلی عصبانیت کودکی خردسال ، احساس حسادت یا کینه ای باشد که او در درون خود نسبت به خواهر یا برادر کوچکترش حس می کند ، زیرا تصور می کند او جایگاهش را در خانواده غصب کرده است و دیگر پدر و مادرش به ان توجه ندارند. هم چنین ممکن است علت سرباز زدن کودک از رفتن به مهد ( یا مدرسه ) این باشد که کودکی جدید ، وارد آن مرکز شده و تمام توجه مربی را به خود جلب کرده است .
همه احساس ها و عاطفه های کودکان در پیشانی آن ها نوشته نشده است ، به همین دلیل والدین و مربیان باید روشی به کودکان یاد بدهند که بتوانند به وسیله آن مهم ترین جنبه های احساسی ( عاطفی ) خود را بشناسند و درباره آن صحبت کنند . برای مثال ، باید کلماتی را که بیانگر انواع احساس هاست ؛ به آن ها معرفی کنند ( نگرانی ، ترسیدن ، ناراحتی ، خوشی ، لذت و …) و درباره نوع به کارگیری آن ها به کودکان توضیحات کافی بدهند .
بیشتر کودکان خردسال به ویژه کودکان زیر ۷ سال نمی توانند ترس ها و نگرانی های خود را با استفاده از کلمات بیان کنند. برای مثال ، دختر خردسالی که شادمانه با عروسکش بازی می کند، ممکن است از شنیدن صدای جر و بحث والدینش دچار هراس شود و همان رفتار را با عروسکش تکرار کند. اغلب کودکان زمانی که دچار هیجان و احساسی عاطفی می شوند ، آن را به خاطر می سپارند و ضمن بازی ، نقاشی و اجرای نمایشنامه های کودکانه آن را بروز می دهند گروهی دیگر از کودکان ، ترس ها و نگرانی های خود را در خواب ها و کابوس هایی که می بینند ، متجلی می سازند.
حتی کودکان خردسال ممکن است ناخودآگاه راه هایی برای بیان احساس ها و هیجان های درونی شان ابداع کنند آن ها را بروز دهند. در چنین مواقعی اجازه دهید کودک خودش را بیان کند درباره ی آن چه در ذهنش می گذرد حرف بزند و به تفاوت بین خواب و بیداری و واقعیت و خیال پی ببرد شما خوب گوش دهید و به آن چه پشت کلمات کودک نهفته است توجه کنید .

 **** شناخت خودتان ، شناخت کودکتان است
پژوهش های مختلف نشان می دهند والدینی که هیجان ها و عاطفه های خود را بهتر می شناسند بهتر می توانند احساس های کودکانشان را درک کنند . درک هیجان ها و عاطفه های گوناگون مهارتی است که همه ما می توانیم به رغم مشکل بودن ، آن را فرا بگیریم . بدین منظور توصیه می شود که ابتدا سعی کنید به احساس های درونی خودتان توجه کنید. شما چگونه با احساس ها و هیجان های خود ، به ویژه احساس های منفی ، مثل : غم ، عصبانیت ، ترس و … روبه رو می شوید ؟ احساس های شما در طول روز چقدر و چگونه تغییر پیدا می کنند ؟ چه تعداد واژه برای بیان احساس خود در طول روز به کار می برید ؟ چگونه با تغییر حالت های عاطفی خود مقابله می کنید؟
بهترین لحظات زندگی پدر و مادر زمانی است که خود را در شادی فرزندانشان شریک می کنند ، شناخت احساس های کودک نیاز به قدری توجه ، دقت و کوشش والدین دارد . به همان نسبت که لذت بردن از لحظات شاد برای کودکان ارزشمند است ، آگاه بودن نسبت به احساس های منفی آن ها ...